Terugreis Ryanair veetransport

Allemaal bijtijds op. Ik neem nog een laatste duik. Met uitzondering van de twee dagen in Rome heb ik elke dag van de vakantie meerdere malen in zee gelegen. Enfin, na het ontbijt inpakken en rijden naar het vliegveld. Paul pakt zijn eerste kilometertjes met de camper en ik zit er voor het eerst een keertje naast. Afscheid genomen en ingecheckt. Dat is nog nooit zo vlot gegaan. We zijn meteen aan de beurt en de 21 kg van de koffer wordt niet op z’n Ryanairs afgestraft met een boete. Ook de veiligheidscontrole gaat soepel en voor we het weten is het tijd om in te stappen. De stewardessen hebben haast. Het is perslot Ryanair. Zitten, riem vast, luisteren naar de instructie en weg met die kist. De hoofdstewardess heeft een vreselijke stem. Dat belooft wat voor het verdere circus Ryanair. Eerst dus de veiligheidsinstructie. Dan na het opstijgen gaat ze opnoemen wat we allemaal kunnen eten, en drinken. Even later komt het hele taxfree gebeuren en ze somt ze allemaal op Calvin Klein en de andere geurtjes, Jameson en de andere drankjes sigaretten……. We zitten echt met de handen tegen de oren. Dan krijgen we tussendoor ook nog vluchtinfo en natuurlijk ook de verloting en de krasloten. Maar, de reis gaat verder wel prima. Het is 2 uur en 35 minuten. Zijn we zo ver van huis geweest? Als we geland zijn lopen we over het vliegveld en zien tussen de dranghekken de vertrekkende passagiers al staan. In mijn fantasie zie ik cowboys op paarden met zwepen om de meute voort te drijven. Zo tussen die dranghekken is het echt een kudde. Eigenlijk is het vliegveld één grote hacienda waar de hele dag kuddes in en uitgedreven worden. Nou, genoeg zo, het is prachtig weer, we vinden de auto van Paul en Margot redelijk snel en rijden daarna naar Vlissingen. Onderweg nog wel even een broodje filet americain en om 16.00 uur rijden we de Kempenaerstraat in. Veilig weer thuis met mooie herinneringen. Leuk dat we de verhalen met jullie mochten delen en zo heb ik meteen de teksten voor het kruidvat fotoalbumpje.

Ciao

Laatste dag.......

Al weer de laatste dag. En het is wel goed geweest ook. 3 ½ week is eigenlijk lang zat en we hebben ook 3500 km gereden. Bakkertje is laat vandaag. Probeert weer zijn hele voorraad te slijten. Is weer teleurgesteld dat we de hele auto niet leegkopen. Na het ontbijt in de ligstoelen aan het strand. Er staat een stevige wind en als er een wolk voor de zon is , wordt het zelfs fris. Geweldig weer voor de kitesurfers. Die leven zich voor onze neus helemaal uit. Om 16.00 uur nestelen we ons in de schaduw achter de camper waar we ook uit de wind zitten. Heerlijk. Effe wat snoepen en een wijntje en we kijken toevallig even het nieuws en horen dan van de verschrikkingen in Tunesië. Wij hebben de afgelopen weken meerdere malen op een dergelijk strand gezeten met ligbedden, parasolletjes en strandverkopers en het feit dat we er hemelsbreed 175 km vanaf zitten maakt het deste aangrijpender. Verder maar niet te veel bij stilstaan. We gaan om 18.30 uur wandelend over het strand naar een geweldig gezellig restaurant en zien een prachtige zonsondergang. We laten ons tussen de gratis hapjes vooraf en de pizza’s nog twee plateaus vis aanpraten en die zijn wel heerlijk en we zijn geen van allen kleine eters maar de pizza’s gaan er daarna maar met moeite in. Nog een koffie na en over het strand terug en bij de camper nog even uitbuiken. De dames hebben het overpakken van de koffers vandaag al afgehandeld dus voor morgen zijn we helemaal klaar. 23.00 uur allemaal in bed.

Paul en Margot komen invliegen

Als de bakker al toeterend weer brood heeft gebracht gaan we op de fiets een rondje maken in de buurt. Buiten het strand met wat verdwaalde strandtentjes is hier nier zo veel te zien. Lekker weer aan het strand dus tot een uur of 3 en daarna met de camper naar het vliegveld om Paul en Margot af te halen. Ze hebben een goede vlucht gehad. Even bij de Lidl inkopen en dan een welkomsdrankje met gevulde olijfjes. Dan natuurlijk even een duik in zee en om 19.30 uur schuiven we aan in het barretje bij het strand. We zijn de enige gasten. Er staat een barbecue klaar met gamba’s en zwaardvis maar we gaan eerst aan de mosselen. Eerst een pannetje met mosselen in zout water met wijn, erg lekker en dan een vurige pan mosselen. We hebben het recept gekregen. Daar volgt zwaardvis en gamba’s en we krijgen ook allemaal een halve octopus. Het smaakt allemaal heerlijk maar we zitten wel bomvol. De eigenaar heeft zich wel aan zijn woord gehouden. Jullie willen een vismaaltijd….. die zul je krijgen ook. Nog een bakje koffie toe en daarna nog even wat verder kletsen voor de camper. Voor twaalven erin.

Alweer een stranddag...... bij Marsala

Ik heb voor het eerst in deze vakantie twee paracetemolletjes nodig. En ik weet ook waar het van komt. Verder zijn we eigenlijk allebei heel matig geweest met wijntjes enzo. Er komt tijdens het ontbijt een driftig toeterend autootje het terrein op. Het is de bakker met zijn vrouw. Wat we willen. Nou…..niks, we hebben al brood. Croissants dan? Nee , morgen. Zij had ze al bijna in een zak . Nee, we willen NU geen croissants!!! MORGEN! Zwaar pissed dat we geen brood hoeven rijden ze weg. ……..Olandesi hoor ik hem tegen haar mopperen. We hebben al brood en dat smaakt erg lekker. Een soort brood waarin tomaten en olijven zijn meegebakken. Na het ontbijt een stukje fietsen om de omgeving te bekijken maar dat stelt niets voor. Er is wel een pizzeria verderop op het strand en dat is misschien iets voor de vrijdagavond. Wij gaan als we terug zijn bij de camper onze strandtas pakken en huren op het strand twee ligbedden. Heerlijk lui en er is verder helemaal niemand. Aan de waterkant liggen grote hopen zwart zeewier. De eigenaar van de camping verontschuldigt zich ervoor. Maar hij kan er niets aan doen en het stelt eigenlijk niets voor. Het ziet er vies uit maar dat is het niet . De campingeigenaar zegt dat het komt door wind en stroming. Soms is dat een paar dagen en dan verdwijnt het ineens weer. Normaal is de zee hier azuurblauw. Dat klopt ook want als je 5 meter over het wier loopt is de zee brandschoon. Goed , verder is dit dus een lui dagje en zitten we nu achter de camper in de schaduw aan een wijntje. Zo meteen weer kokkerellen. Panchetta en de restanten van gisteren.

Naar Marsala. Laatste camping.

We willen vandaag naar een tropisch strandje in de buurt. Maar eerst even de schoon en vuil water compartimenten afwerken en het toilet legen. Dat doen we overigens met dit warme weer maximaal om de twee dagen. Daar komt bij dat de blauwe vloeistof op rantsoen was de eerste weken. We konden maar geen winkel vinden die dat had. Inmiddels wel gevonden en dus weer een frissere pot. De weg naar het strandje is door de bergen. Tineke gaat op bed liggen. Is ook wel heel steil en de Italianen halen in een haarspeldbocht ook rustig nog in. Die zijn echt gek. Bij het strandje is het loeidruk. Geen zin in. Tineke weer achter op bed en ik slinger weer terug. We zijn een uur verder en zijn weer bij de camping. Enfin we gaan verder over vlakke wegen richting Trapani, dus Tineke zit weer naast mij. Onderweg op een strandje lekker gezeten en gezwommen en dan verder om een plek te zoeken in de buurt van het vliegveld. Is nog een heel gedoe want we willen wel graag aan zee staan. Er zijn hier echter nauwelijks campings. In Trapani boodschappen gedaan en dan verder vanaf het vliegveld gereden tot we eindelijk een camperplaats vinden op 23 km van het vliegveld bij Marsala. Dat moet dan maar. We zijn de enigen. We staan in the middle of nowhere maar er is wel een strandje en een strandbar. We bestellen een half litertje wijn maar we krijgen een liter. Prima hoor, we zijn blij dat we een plekkie hebben. We koken vanavond bij de camper, Tineke is de chef. Ik krijg opdrachten om tomaten te snijden, aubergine, ui, panchetta, knoflook, bascilicum, mozzarella en dat wordt me toch een lekker sausje!!! Dat gaat dan over de penne en zo hebben we weer lekker Italiaans gegeten. We zien de zon ondergaan. En dan wordt het echt lekker koel. Nog wat lezen en dan gaan we toch langzaam aan naar het onvermijdelijke einde .

San Vito Lo Capo nog een dagje strand

Maandag 22 juni

Het is vandaag aanzienlijk rustiger op het strand. Maar nog steeds gezellig druk. Het is zo warm dat we twee ligstoelen en een parasol huren en de meeste tijd in de schaduw doorbrengen. En dan nog moet er elk half uur gekoeld worden. In deze zee is dat een feestje. Spierwit zand en de eerste 100 meter niet dieper dan 1.50m . Tussen de middag gaan we in een restaurantje snoepen van allerlei Italiaanse koude gerechtjes met veel aubergines en artisjokken. Eigenlijk is dit best een vegetarische vakantie. Veel groente en vis. In het restaurant naast ons zit een spastische jongen in een rolstoel, op het strand zitten we naast een jongen die ook een paar schakeltjes mist en in de verte een meisje met down. Tineke trekt het blijkbaar aan. We brengen de middag verder aan het strand door en gaan dan naar de camper waar we lekker verder luieren. We gaan pas laat aan het eten beginnen, d.w.z. Tineke flanst wat in elkaar en noemt het groente-stoofschotel zonder vlees. Met Italiaanse kruiden. Brood erbij en het smaakt heerlijk. Spelletje perudo. Tineke wint. Dat moet ik er van haar expliciet bij vermelden. Maar dat maakt niet uit. Ik heb eerder in de vakantie mijn momentje al gehad. Ik had geen vijven en begon met twee vijven. Tineke had 3 jokers en 2 vijven en zo bouwden we op tot ze 6 vijven zei. En ik had geen vijven en geen jokers en wist dus zeker dat het er niet kon liggen. En Tineke dacht dat ik altijd wel een vijf of een joker zou hebben. Haar gezicht toen we tilden was onvergetelijk. Daar kan ik dagen op teren. Voor iedereen die dit spel niet speelt is dit overigens een zinloos stuk dagboek. Maar de echte fanatici onder ons weten dit vast wel op waarde te schatten. We gaan bijtijds slapen.

San Vito Lo Capo strand!!!

We hebben besloten hier lekker een paar dagen te blijven en er een strandweek van te maken. We zitten op 50 km van het vliegveld dus het reizen zit erop. En dit is een erg relaxte plek. Het wordt dus een stranddag en daar is niet zoveel over te vertellen. Behalve dan dat ze zee hier tropisch aandoet. Spierwit zand en blauw water. Genieten. Het is wel loei en loeidruk. Maar het is dan ook zondag. Tussen de middag een lekker spaghetti voor Tineke en een salade voor mij. Terug bij de camping gaan we kokkerellen alla Jamie Oliver in Italië. Het worden Bruchettes en die smaken geweldig. We hebben schaaltjes gemaakt met de ingrediënten, zoals tonijn, ansjovis, tomaat, ui (uit Tropea!!!) etc……Eigenlijk is het allemaal heel simpel, stukjes brood roosteren , insmeren met knoflook, beetje olijfolie erop en dan maar scheppen uit de schaaltjes wat je lekker vindt. Als we klaar zijn gaan we naar het stadje en slenteren wat rond en Tineke zoekt nog steeds de ketting die ze in Rome heeft gezien en die ze niet heeft gekocht onder het mom van “die kom ik nog wel een keer ergens tegen.”. Nee dus. We eten een super lekker ijsje, zitten weer twee keer op een terrasje mensen te kijken en stellen vast dat dit een heerlijke ontspannen laatste week is. Hadden we gewoon even nodig , even drie vier dagen op dezelfde plek.

Palermo naar San Vito Lo Capo. Een oase

We zijn bijtijds van de camping en draaien meteen de snelweg op. Het is een mooie route langs de kust met veel vergezichten. Voor Tineke soms te ver. Na een half uurtje komen we bij een prachtig strand en besluiten daar deze heetste uren van de dag door te brengen. Er staat een stevige wind en dat vind ik voor het eerst van mijn leven heerlijk. Steeds het water in om af te koelen. Op het strand, trouwens op alle stranden waar we zijn geweest is het een komen en gaan van verkopers. Opblaasspullen, Kralen, Handdoeken en allemaal Pakistanen of daar uit de buurt. Vriendelijke mensen maar je moet steeds om de twee drie minuten weer vertellen dat je niets hoeft. Er komen ook steeds Thaise masseuses voorbij die voor € 5,- je voeten masseren of voor € 5,- je ‘rug’. Ze spreken dat uit als ‘bike’. Wij zien dat al voor ons. Lekker fietsen met een thaise achterop die je rug masseert. Als je dan valt is het ‘happy landing’. Enfin, we gaan om 15.00 uur verder en komen dan aan bij San Vito Lo Capo. Zouden we nooit naar toe gegaan zijn, ware het niet dat er een mooie campingcheque-camping is. Het is echt het einde van de wereld. De camping is mooi , lekker groen met alle voorzieningen die je je maar wenst. Het is weekend en er zijn hele families Italianen neergestreken. En die praten, die praten…., Italianen praten altijd, en als hun kinderen jengelen of huilen kunnen ze dat minutenlang voort later duren. En ze praten zelf gewoon door. Wel erg gezellig al die bedrijvigheid. Wij eten een broodje met allerlei zooi die we nog in de koelkast hebben, tomaatje, worstje, uitje (uit Tropea…mmmmm), knoflookje, olie . Erg lekker. Het grillplaatje van de aktion bevalt uitstekend. Tineke heeft geen zin om het stadje in te gaan . Ik ga even alleen. Kijken of er nog wat te beleven is in dit gat. Als ik met de fiets dichterbij het centrum kom wordt het steeds levendiger. Dus maar even dat ding geparkeerd en lopend verder. Even later sta ik in de hoofdstraat. Ik weet niet wat ik zie. De Kalverstraat op zaterdag om 13.00 uur. Wat een mensen. En overal restaurants en allemaal bomvol. Zijn er nog Scilianen op de rest van het eiland? En is er nog crisis in Italie? Morgen samen met Tineke er naar toe. Ik ben om 23.00 uur weer thuis. Nog even lezen. Hebben allebei een spannende Tess Gerritsen. Vandaar.