Tineke en ik maken op de camping een heel routeplan hoe we haar zullen verlaten. Welke bomen hebben uitstekende takken, waar moeten we steken, etc….. Uiteindelijk lukt het. Dan in het dorp nog een route vinden naar de doorgaande weg. Het is hier een labyrint van straatjes en steegje en het is echt puzzelen welke route de goede is. Als we eenmaal onderweg zijn ,gaan we tanken, eten een puddingbroodje, heerlijk!!!!!gooien het toilet leeg en laten het vuil water weglopen. Zo, ruikt het weer fris in de Landeters. De route gaat door een prachtig ruig landschap en gaat later over in een soort botanische tuin. Als onkruid staat hier de Oleander, de palmen, bamboes en aloë vera-cactussen. En daar loopt de weg gewoon tussendoor. We missen ons reisdoel boven Tropea en gaan daarom maar door naar de stad zelf. We hebben er hoge verwachtingen van. Een verkeerde weg die de navigatie ons wees gaat met haarspeldbochten super steil naar beneden. Tineke is helemaal van de kaart. Beneden is de zee…… maar niet waar we moeten zijn. Een dame zegt ons dat we terug moeten. En daar baal ik erg van. Tineke stort in en ik rijd in z’n eerste omhoog. Stilvallen is dodelijk. Dan krijg je hem nooit meer in beweging. Ik rij claxonerend van haarspeldbocht naar haarspeldbocht en ben zichtbaar opgelucht als ik weer horizontaal ben. Pffff. Nu een camping. Binnen 5 minuten vinden we er een op loopafstand van het centrum van Tropea. Volledig schaduw. Zalig. Tineke komt langzaam weer bij zinnen. Die heeft echt afgezien met die afgronden. En ik maar roepen: “Kijk eens hoe mooi die baai daar beneden ligt……” Aan haar niet besteed hoor. Die ziet alleen maar de versnellingspook. We gaan naar het prachtige tropische baaitje en komen helemaal tot rust. Zwemmen en lezen en even wat whatsappen met La vita e bella. Zojuist gedouched, beetje relaxen. We hebben vlees gekocht om te barbecueën. Maar nu ik dit schrijf om 19.00 uur is de verleiding te groot om niet het stadje te gaan ontdekken. Dat doen we. Het is ontzettend leuk, aeen doolhog van straatjes met winkeltjes een restaurantjes. En steeds uitzicht over de zee want deze hele stad ligt op een klif. Beetje kuieren, straatverkopers bekijken onder het genot van een wijntje. Heerlijk. Je krijgt bij je drankje zo veel lekkere hapjes, nootjes, toastjes met allerlei lekkers, slaatje etc… dat de lust om een hele maaltijd te gaan nemen over is. We doen allebei een focaccio . Kennen we van de Zeewolders. Maar deze is anders. Een soort dubbelgeklapte pizza, kleiner dan een calzone, met heerlijke vulling. Onverwacht lekker en meer dan genoeg. Daarna op het grote plein een espresso. Tineke noemt dat een vloeibare bonbon. Is het ook. We drinken het hier met bakken ook omdat het maar 80 cent kost. Het is 11 uur als we weer zijn afgedaald manaar de camperplaats en lezen nog wat. Mooie dag geweest.