Allemaal bijtijds op. Ik neem nog een laatste duik. Met uitzondering van de twee dagen in Rome heb ik elke dag van de vakantie meerdere malen in zee gelegen. Enfin, na het ontbijt inpakken en rijden naar het vliegveld. Paul pakt zijn eerste kilometertjes met de camper en ik zit er voor het eerst een keertje naast. Afscheid genomen en ingecheckt. Dat is nog nooit zo vlot gegaan. We zijn meteen aan de beurt en de 21 kg van de koffer wordt niet op z’n Ryanairs afgestraft met een boete. Ook de veiligheidscontrole gaat soepel en voor we het weten is het tijd om in te stappen. De stewardessen hebben haast. Het is perslot Ryanair. Zitten, riem vast, luisteren naar de instructie en weg met die kist. De hoofdstewardess heeft een vreselijke stem. Dat belooft wat voor het verdere circus Ryanair. Eerst dus de veiligheidsinstructie. Dan na het opstijgen gaat ze opnoemen wat we allemaal kunnen eten, en drinken. Even later komt het hele taxfree gebeuren en ze somt ze allemaal op Calvin Klein en de andere geurtjes, Jameson en de andere drankjes sigaretten……. We zitten echt met de handen tegen de oren. Dan krijgen we tussendoor ook nog vluchtinfo en natuurlijk ook de verloting en de krasloten. Maar, de reis gaat verder wel prima. Het is 2 uur en 35 minuten. Zijn we zo ver van huis geweest? Als we geland zijn lopen we over het vliegveld en zien tussen de dranghekken de vertrekkende passagiers al staan. In mijn fantasie zie ik cowboys op paarden met zwepen om de meute voort te drijven. Zo tussen die dranghekken is het echt een kudde. Eigenlijk is het vliegveld één grote hacienda waar de hele dag kuddes in en uitgedreven worden. Nou, genoeg zo, het is prachtig weer, we vinden de auto van Paul en Margot redelijk snel en rijden daarna naar Vlissingen. Onderweg nog wel even een broodje filet americain en om 16.00 uur rijden we de Kempenaerstraat in. Veilig weer thuis met mooie herinneringen. Leuk dat we de verhalen met jullie mochten delen en zo heb ik meteen de teksten voor het kruidvat fotoalbumpje.

Ciao